تاثیر سلاح گرم در کودکان بسیار فراگیرتر از آن چیزی است که پنداشته می شود؛ و بر تمام جامعه تاثیر می گذارد. تاثیر سلاح گرم در کودکان بعد مهمی از مشکل بزرگ پرخاشگری میان کودکان است؛ زیرا میزان جدیت هرگونه رفتار پرخاشگرانه را به طور چشمگیری افزایش می دهد. بر خلاف سلاح های دیگر، یک تکانش پرخاشگرانه لحظه ای می تواند با یک گلوله، مرگبار شود.
برای مثال، با مشت و چاقو، روند کشتن دیگری زمان بیشتری می برد و بازخورد حسی(sensory feedback) دارد (مانند خون از دست دادن، جیغ زدن، التماس کردن، …) که می تواند تکانش های پرخاشگرانه را مهار کند. کودکانی که در معرض خشونت گلوله قرار می گیرند، ممکن است آثار بلند مدت و کوتاه مدت روانشناختی نظیر خشم، استرس پس از سانحه و همچنین حساسیت زدایی نسبت به خشونت را تجربه کنند.
بخش های نوشتار
فرهنگ جامعه
بر اساس بررسی های انجام شده، در بسیاری از این آمار ها می توان نقش فرهنگ ترس و خشونت را در تاثیر سلاح گرم در کودکان مشاهده کرد. در سطح جامعه، تفنگ ها معمولا به عنوان پاسخی به ترس استفاده می شوند. کودکانی که در بستر فرهنگ خشونت و ترس بزرگ می شوند، هیچ راه حلی جز خشونت برای حل تعارض ها نمی شناسند.
گاربارینو و همکاران اشاره کردند که تاثیر سلاح گرم در کودکان، می تواند آن ها را نسبت به پیامد های خشونت، حساسیت زدایی کند و احتمال استفاده آن ها از خشونت را برای حل مشکل و یا ابراز احساسات خود افزایش دهد. معمولا در این جوامع، دیگر تنها حمل سلاح می تواند احساس امنیت در کودکان به وجود بیاورد!
تاثیر سلاح گرم در کودکان (غیر مستقیم): والدین
خشونت تفنگ و گلوله از طریق والدین بر روی کودکان تاثیر می گذارد. مادرانی که در معرض خشونت گلوله قرار گرفته اند، مشکلات سلامت روان بیشتری را نسبت به دیگر مادران تجربه می کنند و در کنار آن، مشکلات سلامت روان در والدین، پیش بینی کننده خوبی برای مشکلات سلامت روان در کودکان است؛ در نتیجه، استرس حاصل از در معرض خشونت گلوله قرار گرفتن بر روی والد می تواند تاثیرات غیرمستقیم بر روی کودک داشته باشد.
علاوه بر این، تحقیقات اخیر نشان داده اند که مادری که در معرض خشونت به طور کلی قرار گرفته، جنینی با ارتباط های مغزی ضعیف تری، نسبت به مادران دیگر، در رحم خود پرورش می دهد. در نتیجه، تاثیر سلاح گرم در کودکان می تواند حتی پیش از آنکه کودک متولد شود، گریبان گیر او شود!
تاثیر سلاح گرم در کودکان (مستقیم)
1. رشد کودکان
1.1 رشد مغزی
تاثیر سلاح گرم در کودکان بر رشد آن ها می تواند بسیار گسترده باشد. رشد مغزی کودکان می تواند در نتیجه در معرض خشونت گلوله قرار گرفتن، مهار شده و آثار بلند مدتی بر زندگی آنان بگذارد.
1.2 رشد شناختی و هیجانی
تحت تاثیر سلاح گرم در کودکان، آن ها ممکن است استرس بسیار زیادی را تجربه کنند و توانایی شناخت و تنظیم عواطف آن ها مختل شود. احساسات و هیجانات این کودکان، معمولا درونی سازی شده و در ادامه به عنوان خشونت و پرخاشگری بروز پیدا می کند که می تواند در ادامه، خود را در قالب اضافه بار احساسی نشان دهد.
تحقیقات پری (Perry.B) و همکاران همچنین نشان می دهد که در نتیجه تاثیر سلاح گرم در کودکان، آن ها ممکن است به تهدید ها به وسیله جداسازی (جدا کردن افکار و عواطف مشخص از فعالیت های روانی دیگر به منظور کاهش استرس و اضطراب) و یا برانگیختگی بیش از حد پاسخ دهند. برای مثال ممکن است کودکی به منظور کاهش اضطراب و استرس خود، زمانی که گریه دیگران را می بیند، غمی احساس نکند و خود را کاملا جدا سازد.
2. کمبود های مهارتی
در نتیجه ی تاثیر سلاح گرم در کودکان، کمبود های مهارتی میان کودکان رخ می دهد؛ آن ها ممکن است مشکلاتی حین دست و پنجه نرم کردن با خشونت و پرخاشگری تجربه کنند، زیرا مهارت های غیرخشونت آمیز برای حل تعارض(conflict-resolution) را ندارند.
این کمبود های مهارتی می توانند نتیجه یادگیری کودکان از اطرافیانشان به وسیله مشاهده و تقلید رفتار آن ها باشد. زمانی که کودکان مشاهده می کنند که رفتار پرخاشگرانه و خشونت آمیز دیگران (مخصوصا گلوله) چگونه در جامعه مقبولیت کسب کرده و مناسب شمرده می شود، چرخه بی پایانی از خشونت ناشی از تاثیر سلاح گرم در کودکان به وجود می آید.
برای مثال کودکی را در روسیه در نظر می گیریم؛ این کودک مشاهده می کند که چگونه روش حل تعارض میان اندیشه های مختلف، توسط واحد های کلان، گلوله و خشونت لحاظ می شود و در کنار آن نیز پیامد های رفتار خشونت آمیز گلوله بستن را مشاهده می کند؛ فردی که تفنگ دارد، می تواند به خواسته خود برسد (خروجی مثبت) و هیچ عواقبی گریبان گیر او نمی شود (نبود خروجی منفی). این نتایج در کودک درونی سازی می شود و کودک در ادامه زندگی خود، هیچ راهی جز توسل به خشونت برای حل تعارض های خود نمی بیند.
3. مشکلات سلامت روان
در ادامه تاثیر سلاح گرم در کودکان، آن ها ممکن است به مشکلات سلامت روان بیشتری نظیر پریشانی روانشناختی، افسردگی، ایده پردازی خودکشی، اضطراب و … دچار شوند. همچنین این کودکان علائم آسیب (trauma) و استرس پس از سانحه بیشتری نشان می دهند، خشونت بیشتری را در خود شکل می دهند و احتمال بیشتری وجود دارد تا با خود سلاح حمل کنند.
4. عملکرد شناختی
بدلیل تاثیر سلاح گرم در کودکان می توان اثراتی نظیر تضعیف عملکرد شناختی، کاهش تمرکز وشکست تحصیلی را نیز مشاهده کرد. کودکانی که در فرهنگ خشونت و ترس زندگی می کنند ممکن است سازگاری های آسیب شناختی (pathological adaptions) ـ نظیر ناامیدی، افکار سرنوشت ساز، حساسیت زدایی به خشونت، و رشد اخلاقی محدودـ را تجربه کنند. این کودکان معمولا در دوران نوجوانی در رفتار های مخاطره آمیز، نظیر مصرف الکل و مواد مخدر، بی بند و باری جنسی، و یا ارتباط با افراد خطرناک گرفتار می شوند.
5. رشد اجتماعی
تاثیر سلاح گرم در کودکان می تواند شامل مشکلات خواب، اضطراب، افکار مزاحم، برافروختگی، استرس، تنهایی، افسردگی، سوگواری و رفتار های ضد اجتماعی شود. همچنین بدلیل تاثیر سلاح گرم در کودکان، این مشکلات می تواند موجب ترک کردن افرادی شود که بیشتر از همه می توانند به آن ها کمک کنند (مانند خانواده و دوستان) و بر کیفیت روابط آن ها تاثیر بگذارد.
عوامل موثر در شدت تاثیرپذیری کودکان از خشونت گلوله
در گذشته، تلاش اکثریت بر دور نگاه داشتن تفنگ از دسترس افرادی بود که به بیماری روانی مبتلا بودند؛ اما در ادامه متوجه شدند که اکثر افراد مبتلا، نه تنها خشن نیستند، بلکه بیشتر احتمال دارد تا در جایگاه قربانی قرار بگیرند. علاوه بر این، کودکان مشخصی ممکن است بیشتر از دیگران تحت تاثیر پیامدهای منفی خشونت تفنگ قرار بگیرند. این گروه از کودکان، شامل کودکان زخمی (در طی خشونت تفنگ)، کودکان شاهد (به فاصله نزدیک)، و کودکانی می شود که در جامعه خود، در معرض درجات بالایی از خشونت قرار دارند.
کودکان غایب و تاثیر خشونت گلوله
پیرو تاثیر سلاح گرم در کودکان، آن ها لزوما نباید مستقیما شاهد خشونت گلوله باشند تا تحت تاثیر عواقب آن قرار گیرند. زمانی که کودکان درباره سوانح می شنوند، احساس می کنند که امنیتشان مورد تهدید قرار گرفته است. نوجوانان ممکن است حتی در پاسخ به این تهدید، با رفتار هایی سازگار شوند که در نظرشان «رفتارهای محافظه گر» است؛ مانند عضو شدن در گروهک ها و مسلح کردن خود با تفنگ و یا چاقو. حمل کردن سلاح می تواند در بسیاری از کودکان احساس کنترل و قدرت پدید آورد و استرس و اضطراب آن ها را کاهش دهد.
کودکان در معرض خشونت گلوله و فضای مشترک
تاثیر سلاح گرم در کودکان در محیط های مشترک نظیر محله ها و مدارس، خطر آسیب فیزیکی و آسیب روانی (trauma) را در افرادی که صرفا شاهد آن بوده اند افزایش می دهد. این شاهدان، هربار که از خیابانی که در آن تیر اندازی رخ داده است، می گذرند و یا وارد ساختمانی می شوند که در آن گلوله شلیک شده است، مجددا به یاد سانحه آسیب زا می افتند.
چرخه بی پایان خشونت: تغذیه از آسیب
از نظر روانشناختی، تاثیر سلاح گرم در کودکان می تواند استفاده از خشونت برای حل تعارض را عادی جلوه دهد و از نظر اجتماعی می تواند توانایی کودکان برای به وجود آوردن روابط سالم را محدود کند. افرادی که قربانی خشونت گلوله می شوند ممکن است از آسیب فیزیکی دائمی قابل مشاهده (نظیر زخم و…) و یا غیرقابل مشاهده (الگو های تغییر یافته فعالیت مغزی) رنج ببرند. در آخر، کودکان ممکن است از امید داشتن به یک آینده خوش، دست بشویند. همه این پیامد ها من باب تاثیر سلاح گرم در کودکان می تواند به ادامه یافتن این چرخه خشونت کمک کنند.
اصلاح خشونت
برای از بین بردن این خشونت در جامعه، همه افراد جامعه نقشی برای ایفا کردن دارند. افراد تنها زمانی می توانند این مشکل را از بین ببرند که تک تک اعضای جامعه با یکدیگر متحد شوند و متوجه تاثیر منفی واقعی خشونت گلوله شوند، و در ساختارهای کلان تفاوت تاثیرگذاری ایجاد کنند.
1. اصلاح در سطوح خرد
بر اساس تحقیقات گاربارینو و همکاران، کار کردن یک به یک با خانواده ها و کودکان می تواند وضعیت را کمی بهبود بخشد. باید به خانواده ها و کودکان در راستای ساختن عوامل محافظ، رشد انعطاف، تنظیم عواطف و تقویت راهبردهای مقابله ای کمک کرد تا بتوانند دیدگاه های منفی زندگی را به دیدگاه های «امیدوار به آینده ای بهتر»، تبدیل کنند.
همچنین آموزش دادن به والدین برای چگونگی الگوسازی رفتارهای غیرخشونت آمیز و آگاه سازی آن ها در باب روش های مثبت تضعیف جایگزین های خشونت آمیز، از اهمیت قابل توجهی برخورددار است.
2. اصلاح در سطوح کلان
در ادامه اصلاح مقبولیت خشونت در سطح خرد، باید ساکنین هرمحله را تشویق کرد تا با یکدیگر ارتباط گرفته و در مقابل خشونت در سطح کلان تری مبارزه کنند. هرچه این ارتباط جامعه گسترده تر و قوی تر باشد، توانایی آن ها برای ایجاد تغییر افزایش یافته و راحت تر می توانند تغییرات مورد نیاز در هنجارها و ارزش ها به وجود بیاورند.
